За оние кои не ја прочитале, за оние кои ја прочитале а ја заборавиле, за оние кои ја прочитале а не ја разбрале, а најмногу за оние самопрогласените борци за "враќање" на никогаш невоспоставената демократијата а во суштина творци и чувари на едноумието и тоталитаризмот во Македонија: Милчин, Најчевска, Фрчковски, Трајаноски, Црвенковски, Латас, Груевски, .... се извинувам на неспоменатите, ја пренесува целата "ПРАШКА ДЕКЛАРАЦИJA" како обид да помогнам граѓаните на Македонија конечно да разберат каде е изворот на сите проблеми во Македонија.

Quote:
Прашка Декларација за осуда на сите видови тоталитаризам




Имајки ја во предвид желбата за достоинствена и демократска иднина на Европскиот континент и фактите дека:

- општествата кои го занемаруваат минатото немаат иднина,

- Европа нема да биде единствена доколку не успее да ја обедини најнапред сопстевната историја, односно да ги препозне нацизмот и комунизмот како заедничко наследство, и да повика на јавна расправа за сите злосторства нанесени од тоталитарните идеологии од минатиот век,


- дека комунистичката идеологија е директно одговорна за тешки злосторства против човештвото,

- лошите навики произлезени од комунистичкото воспитување, тешко ќе ги оптеретуваат нашите деца, а со тоа и идните поколенија,

- различните оценки спрема Комунистичката идеологија, и понатаму Европа ќе ја делат на Исток и Запад,

- европските интеграции, одсекогаш биле одговор на насилството спроведено токму од тоталитарните системи на континентот,

- за злосторствата против човештвото од страна на комунистичките режими мораат да бидат информирани сите европски умови, дека комунистите ги правеле истите злосторства како и нацистите,

- дека нема разлика меѓу нацизмот и комунизмот во поглед на нивните стравични карактери, како и во поглед на нивните злосторства против човештвото,

- за злосторствата на комунизмот сеуште не е комплетирана расправата од правен, политички, историски… но пред се од морален агол,

- дека злосторствата се правдани во името на теоријата за “Класна Борба“ и принципите како “Диктатура на Пролетеријатот“ и сл. Пароли кои се фактички оправдувања за теророт со кои се бранеле различните диктатури.

- сторителите на многу злосторства во името на комунизмот никогаш не се изнесени пред судот на правдата, а нивните жртви сеуште не се признати,

- мора да постојат сеопфатни информации за комунистичкото тоталитарно минато, кое ќе води кон длабоки разбирања и расправи, кои пак ќе доведат до здраворазумни заклучоци прифатливи за сите европски народи,

- конечната интеграција на сите европски народи, не е возможна без напор да се утврди конечната вистина за комунистичката идеологија, што би подразбирало нејзина комплетна осуда, исто како како и нацизмот.

- Комунистичкото минато на Европа мора да биде објективно истражено од европската академска јавност, но и од сите други релевантни по тоа прашање, се со цел идните генерации да имаат комплетна слика за комунизмот,

- дека во различни делови на светот, сеуште има преживеани комунистички режими, кои држат една цела петтина од светската популација, вршејки невидени злосторства со цел да ја сочуваат власта,

- дека многу земји, и покрај тоа што не се водени од комунистички партии, јавно ги немаат осудено комунистичките злосторства, ниту пак на било кој начин се имаат дистанцирано од нив,

- дека Прага, е еден од градовите кои прошол низ владеењето на двата тоталитаризми, и нацистичкиот, и комунистичкиот.



Верувајки дека милионите жртви на комунизмот, како и нивните семејства, имаат право на правда, сочуство, разбирање, како и на признавање на нивната болка, на ист начин како што се жртвите на нацизмот морално, политички и правно признати.

Ние, учесниците на Прашката Конференција „Европската Совест и комунизмот“,

- имајки ја во предвид резолуцијата на Европскиот Парламент по повод шеесет годишнината од завршувањето на Втората светска војна во Европа, 8 мај 1945, 12 мај 2005,

- имајки ја во предвид Резолуцијата 1481, на Парламентарното Собрание на Советот на Европа од 26 јануари 2006,

- со оглед на резолуцијата донесена на 16 конгрес на Европската Народна Партија, на 5 февруари 2004 г, која повикува на создавање на независно стручно тело за собирање и проценка на податоци, за и околу кршењето на човековите права од страна на комунистичките диктатури, како и основање на спомен музеј на жртвите од комунизмот,

- со оглед на тоа дека резолуции за осуда на комунизмот се усвоени во многу пост-комунистички земји,

- со оглед на искуството на Установита на сеќавањата и спомениците во Полска, Германија, Словачка, Чешка, САД, како и музеите во Литванија, Летонија и Естонија, и Куќата на Теророт во Унгарија,

- имајки ги во предвид сегашните и идни претседавања со ЕУ и Советот на Европа,

- со оглед на фактот дека во 2009 се одбележуваат 20 години од сломот на комунизмот во Источна и Средна Европа, како и од масакрот на плоштадот Тјенанмен во Пекинг

повикуваме да се постигне:

1. Сеевропско разбирање дека, и нацистичките, и комунистичките тоталитарни режими, мора да бидат осудени со аршин на деструктивни злосторнички политики кои систематски применувале најекстремни облици на терор, ги елеминирале граѓанските права и човекови слободи, повикувале и предизвикувале разни видови на агресии војни и сл, и како неодвоив дел од нивната идеологија, уништувале и депортирале цели народи и групи на луѓе, и како такви треба да бидат третирани како големи трагедии кои се случиле во ХХ век.

2. признавање дека сите злосторства направени во името на комунизмот, треба да бидат третирани како злосторства против човештвото, и да бидат предупредени сите идни генерации, дека таквите злосторства треба да бидат осудени исто како и нацистичките во Нирнбершкиот процес,

3. формирање на заеднички пристап спрема сите тоталитарни режими, односно подигнување на Европската свест за злосторствата на комунизмот, со што дефинитивно и двете злосторства би биле комплетно осудени и отфрлени,

4. воведување на законодавство, кое би им овозможило на судовите да судат и осудуваат за злосторства направени во името на комунизмот, како и обезбедување на компензација на самите жртви,

5. обезбедување на принцип на еднаквост, и недискриминирање на жртвите на било кој тоталитарен режим,

6. Европски и меѓународен притисок за осуда на комунистичките жртви во минатото, како и ефикасна борба против постоечките комунистички злосторства,

7. препознавање на комунизмот како составен и негативен дел од заедничката европска историја,

8. прифаќање на сеевропска одговорност за злосторствата направени во името на комунизмот,

9. утврдување на 28 август, како ден на потпишувањето на пактот Хитлер-Сталин, познат како пакт „Рибентроп-Молотов“ кој би бил ден за сеќавање на сите жртви од двата тоталитарни режими, кој ќе се одбележува на ист начин како што Европа го одбележува денот на жртвите на Холокхаустот на 27 јануари,

10. јасни ставови на националните парламенти на сите држави, во правец на осуда спрема комунистичките злосторства како злосторства против човештвото, што подразбира и формирање на соодветно законодавство, но и парламетарна активност која ќе го следи таквото законодавство,

11. ефикасни и јасни забрани против употреба на било какви комунистички симболи или пароли,

12. продолжување на сослушувањето од страна на Европската Комисија во врска со злосторствата на сите комунистички режими,

13. во оние земји, каде на власт биле тоталитарни комунистички режими, Европската комисија е должна да оформи независни одбори од стручни лица, кои ќе собираат податоци во врска со кршењето на човековите права под комунистикиот режим на национално ниво, се со цел блиска соработка експертската комисија при Советот на Европа,

14. обезбедување на јасни меѓународни правни рамки кои би подразбирале слободен и неограничен пристап до архивите кои содржат информации поврзани со злосторствата во името на комунизмот,

15. основање на Институт на Европското сеќавање кој би бил:

а) Европски институт за студирање на тоталитаризмот, развој на научни и образовни проекти, како и пружање на подршка на сличните институти на национално ниво,

б) сеевропски музеј/спомен на жртвите на сите тоталитарни режими, со цел подигнување на свеста за злосторствата направени во нивно име

16. организирање на меѓународна конференција, за злосторствата од страна на комунистичките режими ширум светот, со учество на влади, пратеници, академици, стручни лица и невладини организации, чии резултати би биле објавени ширум светот.

17.прилагодување и исправка на европските учебници по историја, со цел децата да добијат јасна слика за комунистичките злосторства, кои би биле предавани на ист начин како и нацистичките,

18. Сеевропска, обимна и темелна расправа за комунизмот и неговот наследство денес,

19.Заедничка комеморација поповод 20 годишнината од падот на Берлинскиот Ѕид, како и од масакрот на плоштадот Тјенанмен.

Ние, учесниците на Прашката Конференција „Европската свест и комунизмот“ ги повикуваме сите народи и парламенти во Европа, заеднички да ги прифатат идеите позитивните заклучоци во оваа Прашка Декларација, како и практично да ги спроведат препораките и политиките кои од неа произлегуваат.

Декларацијата е донесена во чешкиот парламент на 3 јуни 2008 година, во присуство на представници од сите влади на земјите членки на ЕУ, представници на Европската Комисија, Европскиот Парламент, Советот на Европа и многу други меѓународни релевантни институции.

Quote:REZOLUCIJA PARLAMENTARNE SKUPŠTINE VIJEĆA EUROPE br. 1096 (1)


o mjerama za uklanjanje naslijeđa bivših komunističkih totalitarnih sustava



1. Naslijeđem bivših komunističkih totalitarnih režima nije lako baratati. Na institucionalnoj razini ovo naslijeđe uključuje (prekomjernu) centralizaciju, militarizaciju civilnih institucija, birokratizaciju, monopolizaciju te prekomjerno reguliranje; na razini društva, ono se proteže od kolektivizma i konformizma do slijepe pokornosti i drugih totalitarističkih obrazaca razmišljanja. Na ovakvim temeljima je teško (ponovno) uspostaviti civiliziranu, liberalnu državu zasnovanu na vladavini prava. Zato stare strukture i obrasci razmišljanja moraju biti uklonjeni i prevladani.



2. Ciljevi ovoga prijelaznoga procesa su jasni: stvoriti pluralističke demokracije, zasnovane na vladavini prava i poštivanju ljudskih prava i različitosti. Načela supsidijarnosti, sloboda izbora, jednake prilike, gospodarska pluralnost i jasnoća procesa donošenja odluka, sve to igra ulogu u ovome procesu. Trodioba vlasti, sloboda medija, zaštita privatnoga vlasništva i razvoj civilnoga društva su neki od načina kojima se mogu postići ciljevi kao što su: decentralizacija, demilitarizacija, demonopolizacija i debirokratizacija.



3. Opasnosti od propaloga prijelaznog procesa su raznovrsne. U najboljem slučaju, nastat će oligarhija umjesto demokracije, korupcija umjesto vladavine prava, i organizirani kriminal umjesto ljudskih prava. U najgorem slučaju, rezultat bi mogao biti "baršunasta obnova" totalitarnoga režima, ili prije, nasilno svrgavanje mlade demokracije. Također u tom najgorem slučaju, novi protu-demokracijski režim veće države može predstavljati međunarodnu opasnost za njegove slabije susjede. Ključ mirnom suživotu i uspješnom prijelaznom procesu leži u izvanredno osjetljivoj ravnoteži pri uspostavljanju pravde bez traženja osvete.



4. Prema tome, pri uklanjanju naslijeđa bivših totalitarnih režima, demokratska država utemeljena na vladavini prava mora primijeniti proceduralna sredstva takve države. Ona ne smije primijeniti nikakva druga sredstva, budući da tada ona ne bi bila bolja od totalitarnoga režima kojega treba rastaviti. Demokratska država utemeljena na vladavini prava ima dovoljno sredstava na raspolaganju da osigura dijeljenje pravde i da se kazne krivci - ali ona ne može, i ne smije podleći želji za osvetom umjesto pravde. Umjesto toga ona mora poštivati ljudska prava i temeljne slobode, kao što je pravo na pravično suđenje i pravo na saslušanje, i ona ih mora primijeniti čak i na one osobe koje ih same nisu primijenjivale prema drugima kada su one bile na vlasti. Država utemeljena na vladavini prava također može braniti samu sebe protiv obnavljanja komunističke totalitarne prijetnje, budući da na raspolaganju ima brojna sredstva koja se ne sukobljavaju s ljudskim pravima i vladavinom prava, i koja su utemeljena na uporabi i kaznene pravde i administrativnih mjera.



5. Skupština predlaže da države članice uklanjaju naslijeđe bivših komunističkih totalitarnih režima tako da rekonstrutiraju stare pravne i institucionalne sustave, a to je postupak koji bi trebao biti utemeljen na načelima:

i. demilitarizacije, da bi osigurao da završi militarizacija osnovnih civilnih istitucija, kao što je postojanje vojne zatvorske administracije ili vojske ministarstva unutarnjih poslova, što je uobičajeno za komunistički totalitarni sustav;

ii. decentralizacije, osobito kod lokalnih i regionalnih razina i unutar državnih institucija;

iii. demonopolizacije i privatizacije, koje su važne za konstrukciju nekih vrsta tržišne ekonomije i pluralnoga društva;

iv. debirokratizacije, što bi trebalo umanjiti komunističke totalitarne prekomjerne regulacije i prenijeti vlasti s birokrata natrag građanima.



6. Ovaj proces mora sadržavati trasformaciju mentaliteta čiji bi glavni cilj trebao biti otklanjanje straha od odgovornosti, te uklanjanje nepoštivanja različitosti, ekstremni nacionalizam, netolorenciju, rasizam i ksenofobiju, što je sve dio naslijeđa staroga režima. Sve ovo navedeno trebalo bi se zamijeniti demokratskim vrijednostima kao što su tolerancija, poštivanje različitosti, supsidijarnost i odgovornost za vlastite postupke.



7. Skupština također predlaže da bi pojedinci koji su počinili zločinačka djela tijekom komunističkih režima, trebali biti tuženi i kažnjeni po standardnom kaznenom zakoniku. Zastara za određena kaznena djela predviđena kaznenim zakonikom može biti produljena, budući da je to tek procesno, a ne materijalnopravno pitanje. Međutim, izglasavanje i primjena retroaktivnih kaznenih zakona je zabranjena. S druge strane, dopušteno je suđenje i kažnjavanje bilo koje osobe za čin ili propust, koji prema nacionalnom zakonu u trenutku počinjenja nije predstavljao kriminalnu radnju, a smatrao se kriminalnom radnjom prema osnovnim načelima kaznenoga prava civiliziranih naroda. Štoviše, kada je osoba izravno sudjelovala u kršenju ljudskih prava, tvrdnja da je djelovala pod naredbama ne isključuje niti nezakonitosti niti osobnu krivnju.



8. Skupština predlaže da procesuiranje pojedinih zločina ide ruku pod ruku s rehabilitacijom svih osoba koje su osuđene za "kriminalna djela" koja u civiliziranom društvu ne predstavljaju kriminalne radnje, i osoba koje su bile nepravedno osuđene. Materijalna odšteta bi se trebala dati ovim žrtvama totalitarne pravde, i ne bi smjela biti (puno) niža od odštete dane onima koji su krivo osuđeni za zločine po važećem standardnom kaznenom zakonodavstvu.



9. Skuština pozdravlja otvaranje dokumenata tajnih službi za javnu istragu u nekim bivšim totalitarnim komunističkim zemljama. Savjetuje dotičnim državama da osobama koje su pogođene istragom, na njihov zahtjev omoguće pristup dokumentima koje su u vezi njih držale bivše tajne službe.



10. Nadalje, Skupština savjetuje da imovina, uključujući i crkvenu, koja je bila nezakonito ili nepravedno oduzeta od strane države, nacionalizirana, konfiscirana ili na drugi način izvlaštena za vrijeme vladavine komunističkih totalitarnih sustava, u načelu treba biti vraćena izvornim vlasnicima 'in integrum', ako je to moguće učiniti bez kršenja prava sadašnjih (novih) vlasnika koji su stekli tu imovinu u dobroj vjeri ili prava stanara koji su unajmili tu imovinu u dobroj vjeri, te bez štete za napredak demokratskih reformi. U slučajevima kada to nije moguće, treba se dodijeliti pravedna materijalna naknada. O zahtjevima i sukobima koji se odnose na pojedinačne slučajeve restitucije imovine trebaju odlučiti sudovi.



11. Za osobe koje nisu počinile nikakav zločin iz članka 7, ali koje su držale visoke pozicije u bivšim totalitarnim komunističkim režimima i podržavale ih, Skupština naglašava, da bi neke zemlje trebale uvesti administrativne mjere, kao što su zakoni o lustraciji i dekomunizaciji. Svrha tih mjera je isključiti osobe iz državnih službi ukoliko im se ne može vjerovati da će ih izvršavati u skladu s demokratskim principima, pošto nisu pokazale privrženost i pouzdanost u prošlosti, a nemaju ni interesa ni motivacije napraviti promjene.



12. Skupština naglašava da, u globalu, te mjere mogu biti sukladne sa zakonima demokratskih zemalja ukoliko zadovoljavaju nekoliko kriterija. Prvo, krivnja, koja je pojedinačna, a ne kolektivna, mora se dokazati u svakom pojedinačnom slučaju - ovo naglašava potrebu za pojedinačnom, a ne kolektivnom, provedbom lustracije. Drugo, pravo na obranu, pretpostavka da je osoba nevina dok se ne dokaže krivnja, i pravo žalbe na sud moraju biti zajamčeni. Osveta ne smije nikada biti cilj ovakvih mjera, a ne smije se dopustiti niti političko ili društveno iskorištavanje procesa lustracije. Svrha lustracije nije kazniti ljude koje se smatra krivima - ovo je zadaća tužitelja u skladu s kaznenim zakonom - nego zaštititi netom izgrađenu demokraciju.



13. Skupština stoga preporučuje da se osigura da lustracijski zakoni i slične administrativne mjere budu sukladne zahtjevima pravne države i usredotočeni na prijetnje temeljnim ljudskim pravima i postupku demokratizacije. Molimo uzmite kao "Vodič za osiguranje da lustracijski zakoni i slične administrativne mjere budu usklađene sa zahtjevima države utemeljene na vladavini prava" tekst pod opaskom (2).



14. Nadalje, Skupština preporučuje da zaposlenici otpušteni sa svojih radnih mjesta na osnovi lustracijskih zakona ne smiju u načelu gubiti svoja prethodno stečena financijska prava. U iznimnim slučajevima, kad je vladajuća elita prijašnjega režima nagradila samu sebe velikim mirovinskim pravima, ta prava se smiju smanjiti do razine prava običnih ljudi.



15. Skupština preporučuje da vlasti država pozorno potvrde svoje zakone, propise i procedure u skladu s principima sadržanima u ovoj rezoluciji, i da ih izmijene ako je nužno. To će pomoći u izbjegavanju prigovora na te procedure koje bi bile podnesene u skladu s kontrolnim mehanizmom Vijeća Europe pod Europskom konvencijom za ljudska prava, Odborom ministara za promatranje procedura ili Skupštinskim promatračkim procedurama pod odredbom br. 508 (1995) na poštivanje obveza i dužnosti država članica.



16. Napokon, najbolji jamci za razgradnju bivših komunističkih totalitarnih sustava su potpune političke, pravne i gospodarske reforme u odnosnim zemljama, koje bi dovele do stvaranja autentičnoga demokratskog mentaliteta i političke kulture. Stoga, Skupština poziva sve stabilne demokracije da intenziviraju svoju pomoć i savjet novim demokracijama Europe, a osobito što se tiče podrške u razvoju civilnoga društva.

______________

(1) Skupština je raspravljala 27. juna 1996. godine (22. zasjedanje) (vidi Dokument 7568, Izvješće Odbora za pravne poslove i ljudska prava, izvjestitelj: g. Sverin). Skupština je usvojila tekst 27. juna 1996. godine (23. zasjedanje)

(2) Vidi dokument 7568.

Quote:Strassbourg, 25. 01. 2006.



REZOLUCIJA VIJEĆA EUROPE O OSUDI KOMUNISTIČKIH ZLOČINA 1481




SKUPŠTINA EUROPSKOG PARLAMENTA



Potreba za međunarodnom osudom zločina totalitarističkih komunističkih režima Rezolucija 1481 (2006)

1. Skupština Europskog parlamenta poziva se na svoju Rezoluciju 1096 (1996) o mjerama za razbijanje ostavštine bivših komunističkih totalitarnih sustava.

2. Totalitarni komunistički režimi koji su vladali u Srednjoj i Istočnoj Europi u prošlom stoljeću, a koji su još na vlasti u nekoliko zemalja svijeta, bili su, bez iznimke, označeni masovnim povredama ljudskih prava. Povrede (ljudskih prava op.p.) su se razlikovale ovisno o kulturi, zemlji i povijesnom periodu i uključivale su pojedinačna i kolektivna ubojstva i smaknuća, smrti u koncentracijskim logorima, izgladnjivanja, deportacije, mučenja, prisilni rad i druge oblike masovnog fizičkog terora; progone na etničkoj i vjerskoj bazi, povredu slobode savjesti, misli i izražavanja, slobode tiska i također nedostatak političkog pluralizma.

3. Zločini su opravdavani u ime teorije klasne borbe i principa diktature proletarijata. Interpretacija oba principa ozakonila je „eliminaciju" ljudi koji su smatrani opasnima za izgradnju novog društva i, kao takvih, neprijateljima totalitarnog komunističkog režima. Velik broj žrtava u svakoj zemlji su bili državljani te zemlje. To je posebno bio slučaj sa ljudima iz bivšeg SSSR-a koji su u smislu broja žrtava daleko nadmašili ljude ostalih zemalja.

4. Skupština priznaje da su, unatoč zločinima totalitarnih komunističkih režima, neke europske komunističke partije pridonijele postignuću demokracije.

5. Pad totalitarističkih komunističkih režima u Srednjoj i Istočnoj Europi nije bio u svim slučajevima popraćen međunarodnom istragom zločina koje su ti režimi počinili. Dapače, počinitelji tih zločina nisu izvedeni pred sud međunarodne zajednice, kao što je bio slučaj sa stravičnim zločinima koje je počinio Nacionalsocijalizam (nacizam).

6. Kao posljedica toga vrlo je niska svjesnost javnosti o zločinima počinjenima od strane totalitarnih komunističkih režima. Komunističke partije su legalne i aktivne u nekim zemljama, iako se u nekim slučajevima nisu distancirale od zločina koje su počinili totalitarni komunistički režimi u prošlosti.

7. Skupština je uvjerena da je svjesnost o povijesnim zbivanjima jedan od preduvjeta da se izbjegnu slični zločini u budućnosti. Dapače, moralna procjena i osuda počinjenih zločina igraju važnu ulogu u edukaciji mladih naraštaja. Jasan stav međunarodne zajednice prema prošlosti može biti smjernica za njihove buduće akcije.

8 Također, Skupština vjeruje da žrtve zločina totalitarnih komunističkih režima koje su još žive ili njihove obitelji, zaslužuju sućut, razumijevanje i priznanje za svoje patnje.

9. Totalitarni komunistički režimi su još uvijek aktivni u nekim zemljama svijeta i zločini se i dalje događaju. Percepcija nacionalnih interesa ne bi smjela spriječiti zemlje u adekvatnom kritiziranju postojećih totalitarnih komunističkih režima. Skupština snažno osuđuje sve te povrede ljudskih prava.

10. Rasprave i osude koje su se dosad izvršile na nacionalnom nivou nekih država članica Vijeća Europe ne mogu osloboditi međunarodnu zajednicu od zauzimanja jasne pozicije prema zločinima počinjenima od strane totalitarnih komunističkih režima. Ona ima moralnu obavezu da to učini bez daljnjeg odgađanja.

11. Vijeće Europe je dobro pozicionirano za takvu raspravu na međunarodnom nivou. Sve bivše europske komunističke zemlje, sa iznimkom Bjelorusije, su sada njene članice i zaštita ljudskih prava i vladavina prava su osnovne vrijednosti za koje se zauzimaju.

12. Zbog toga, Parlamentarna Skupština snažno osuđuje masovno kršenje ljudskih prava od strane totalitarnih komunističkih režima i izražava sućut, razumijevanje i priznanje žrtvama tih zločina.

13. Također, poziva sve komunističke ili post-komunističke partije da u svojim zemljama, ako to dosad nisu učinile, ponovo procjene povijest komunizma i svoju vlastitu prošlost, jasno se distanciraju od zločina počinjenih od strane totalitarnih komunističkih režima i da ih osude bez ikakvih nejasnoća.

14. Skupština vjeruje da će ova jasna pozicija međunarodne zajednice omogućiti daljnje pomirenje. Dapače, da će moguće ohrabriti povjesničare širom svijeta da nastave svoja istraživanja usmjerena prema određivanju i objektivnoj provjeri toga što se dogodilo.



1 Rasprava skupštine 25. januara 2006. (5. zasjedanje) (vidi Doc.10765, izvještaj Povjerenstva za politička pitanja, report of the Political Affairs Committee, rapporteur: Mr Lindblad ). Tekst usvojen od strane Skupštine 25.januara 2006. (5. zasjedanje).