Kasnakovski
Posting Freak
    
Posts: 1,223
Joined: Mar 2010
Reputation:
18
|
Една интересна тема од „Воденица“
Итар Пејо Wrote:Што читаат Бугарите во овој текст?
http://www.okno.mk/node/8880
Навистина, можеби и извесна неправда направивме спрема текстот на Румен Леонидов, зашто таму има добри нешта, нешта за почит и пофалба, но има и нешто што не може да се одмолчи, а претставува, можеби несвесен, но идеолошки индоктриниран рефлекс со потекло од живковистичката кујна. Последица на долготрајната подложеност на труење со истата. Не може да се премине преку невистините, оти тие не смеат да се протнат, зашто убавата, соблазнителна обланда во која се нудат внесува понатаму дополнително недоразбирање, Не е тоа заради некаква параноичност, туку заради свесност за размерот на тие заблуди.
Бидејќи и некои негови пријатели, присутни тука на форумот ги искривоколчија неговите ставови, еве им место да го поправат тоа.
Румен Леонидов
Да го закопаме јазичниот проблем
[INDENT]Многу природни и малку очекувани – колегите, кои лекомислено се ангажираа да ги „препишат“ директно за печатење македонските текстови, почнаа еден по друг да ми ги враќаат оригиналите со извинувањето дека „некои работи“ воопшто не се разбираат. Овие „некои работи“ се покажаа доста во квантитативна смисла и се појави потребата македонскиот поет Ефтим Клетников да ни биде специјално доделен нам, за да ни помогне во објаснувањето на одделните зборови, пасуси, зборовни конструкции, нијанси итн. [/INDENT]
Значи, јасно е. Од предубедувањето за малите, незначителни разлики, и тоа долготрајно труење дека станува за еден јазик, колегите преведувачи на крајот морале да се соочат и признаат дека тие разлики се големи, па дури и непремостливи за тие да можат да ги преведат текстовите, па им била потребна помош од Македонец. Јасно е и следното: тие не само што не ги разбирале одделните зборови, пасуси, зборовни конструкции, нијанси, тие не ги разбирале контекстите, не ја разбирале суштината, не само простата семантика. Какво средство е јазикот, ако не за разбирање, кое овде не било ниту едноставно, ниту можно да се совлада? А каква пречка стоела на патот на тоа разбирање? Нели истиот јазик беше?
[INDENT]Тој(Клетников) пристигна вооружен со два речника - руско-македонски и француско-македонски, и за три дена успеа да си отвори јазична инка кон повеќето текстови, па заедно направивме стотина уточнувања, а исто така го наговори Борис Мисирков да преведе една третина од антологијата и си замина без речниците. Зашто не успеавме да ја завршиме работата докрај. Борис Мисирков, неспорниот мајстор во преводот на проза од руски јазик, знае српскохрватски, и веќе превел неколку македонски повести и раскази, а по читањето на нему предадените поетски текстови, исто така ми ги врати назад без можност за приговор од моја страна.[/INDENT]
Ова сведочи за тоа колкав е јазот меѓу двата јазика. Потврда дека тие разлики се непремостливи и не се едноставни. И не заради речниците, чија понатамошна потреба била неопходна, туку заради инаквоста, оддалеченоста која овде не е продлабочено образложена, но неоспорно воочена и потврдена. Тоа е направено во сите оние проучувања кои бугарската лингвистика одбива да ги види, а не се само од Македонци. Еве колкави се тие разлики.
„[INDENT]Како прво“, рече тој, „дел од овие стихови се непреводливи поради реалиите кои ништо не им значат на нашиот читател; како второ - не разбирам сè и многу зборови воопшто ги нема во речникот; како трето - тоа што дедо ми ја измислил македонската азбука, не значи дека можам да ја преведувам современата македонска книжевност без помош и објаснување на самите автори. Ако се живи. Каде ќе ги барам толку многу поети, за да го прашувам секој од нив што сакал да каже со оваа или онаа метафора? Преводот на поезијата е друга работа и би се нафатил да помагам само како консултант.“ И откако го кажа ова, замина за Казахстан.[/INDENT]
Дури и внукот на еден Крсте Мисирков, одрастен и образуван далеку од живиот допир со современата состојба на македонскиот јазик, а од скоро соочен со него, признава дека разликите се големи. Непремостливи, штом еден познавач на рускиот, српскиот и други јазици вели дека не ги разбира сосема, па дури и потполно. Ако било поинаку, зарем би се откажал од преведувањето. Значи и неговото соочување со нашиот јазик е со нелагодност.(да бидам благ) Ама соочување кое сведочи за другоста, инаквоста на тој јазик.
[INDENT]Така Мисирковиот дел од антологијата неочекувано се врати кај мене. И тогаш започна вистинскиот од по маките. Треба веднаш да кажам дека во македонската антологија, избрана и уредена од акад. Старделов, водечки мотив е локалното, регионалното, националното, историско-фолклорното, историско-географското, со еден збор - [SIZE="2"]типично македонското[/SIZE]. Во антологијата се вклучени стихови, многу блиски до македонската народна песна, до народната традиција, до посебниот македонски начин на изразување и карактерно портретирање. Оттука започнаа и некои од потешкотиите - настани, места, обичаи, дијалектни варијанти и алузии, поими на лексичко и смисловно ниво кои ништо не значат кај нас, непреводливи карактеристики на ЈАЗИЧНО, а не на СТИЛСКО ниво.[/INDENT]
Треба ли коментар на претходното? Еве го и признанието. Фала ти Румен! Што си искрен спрема себе си.
И тука започнува оној спорен дел, полн со импровизации, произволности и предрасуди за кои веќе пишував:
[INDENT]Излезе дека за овие близу педесет години, книжевниот македонски јазик од коминтернска мечта станал реален факт пред кој нема зошто да стоиме со закопана глава в песок. Повеќето хистерични негирачи на овој [SIZE="3"]факт[/SIZE] едвај да прочитале нешто повеќе на литературниот македонски јазик освен новински текстови. Белетристиката и особено поезијата на македонските писатели во голема мера се неразбирливи. И тоа, не поради „србизмите“ со кои сме навикнати да ја објаснуваме конечната поделба на двете книжевни јазични варијанти, туку поради старословенските, дијалектните и чисто регионалните, т.е.[SIZE="3"] ЧИСТО МАКЕДОНСКИТЕ РАЗЛИКИ[/SIZE]. Тие ни создадоа тешкотии во „препишувањето“ на „адаптацијата“ од „оригиналот“. На битово рамниште проблеми речиси нема - дај ми леб, имаш ли пари, каде живееш... Колку и да не им се верува на нашите патриоти, македонскиот литературен јазик толку се оддалечил од бугарскиот[SIZE="2"] БРАТ[/SIZE] што требаше да бараме помош од македонско-француски и македонско-руски речници, за да го најдеме вистинскиот еквивалент на одделни зборови, фрази и значења .[/INDENT]
Веќе е објаснето за тоа како се развивале и од каде водат потеклото јужнословенските јазици. Тоа за бугарските лингвисти е неппребол цели 120 години откако В.Јагиќ и В. Облак ја поставија и докажаа македонската теорија за настанокот на старословенскиот јазик. Но, што си надробиле тоа нека си сркаат, црно ли е, бело ли е, тоа е. И ова чека на соочување на бугарската лингвистика со фактите, но прво на нејзиното деидеологизирање и деполитизирање.
Во овој дел от текстот, кој во голем дел е сосема коректен, пречи токму тоа внесување смут, повикување на тие заблуди со коминтерна итн, некакви т.н наречја со кои квазилингвистиката во Бугарија си ги објаснува состојбите со македонскиот јазик. Другото е ПРИЗНАВАЊЕ на ОЧИГЛЕДНИТЕ ФАКТИ. Фала ти, уште еднаш, драг Румен! Немој друг пат да импровизираш, да привикуваш духови кои твоите пријатели ќе ги видат во твојот текст.
[INDENT]Тешкотиите се појавија и поради зборовите и поимите од нашиот литературен јазик, кои во македонскиот имаат или добиле сосема други значења. Но, мојата цел не е да ги објасниувам разликите и сличностите, еднаквостите и разгранетоста во развојот на ЈАЗИЧНОТО ДРВО. Најважно за мене е правото на секој човек, писател или читател, да се самоопредели како националност, како јазична припадност, како поединец.[/INDENT]
Се е во ред. Се. Фала ти, безмерно. Поучи го Ален Делон да го стори истото.
[INDENT]Нека ја видат нашите шовинисти објективната реалност со очи на човекот од крајот на XX-от век. Да ги прифатиме македонските браќа такви какви што сакаат да бидат, а не да ги пцуеме со мајка, бидејќи таа мајка е и наша мајка. Нашата судбина - историска, политичка, философска и филолошка - веќе е РАЗЛИЧНА, ОДВОЕНА.
[/INDENT]
Ете, можело. Не било ниту страшно, ниту тешко, ниту драматично. На ред е неговиот пријател Делон и другите да го направат истото, храбар човеку!
и продолжува:
[INDENT]Судбината посакала да нè раздели, па затоа, да ги надминеме емоциите и мирно да ги прифатиме фактите. Македонија повторно одамна не е наша и никогаш повеќе нема да биде наша. Но може да биде наша сестра, рамноправна во однос на нашата заедничка историја, култура, азбука, во нашите заеднички песни, приказни, митови, чисто балкански сличности. Време е да го закопаме проблемот со јазикот и да го испушиме лулето на мирот. Време е и на Балканот да заживееме како Европејци, а не како идеолошки дивјаци.
При ненадејната, но долгоочекуваната смрт на комунистичката идеологија, многумина Бугари од номенклатурата останаа без внатрешна мотивација за борба против Нешто. Генерално и општеството ни остана без својот американски сон наречен реален социјализам. [SIZE="3"]Затоа македонското прашање повторно се балканизираше, дури и на интелектуално ниво. Заплетканиот случај со македонскиот јазик е скапоцена доза дрога за овие луѓе[/SIZE]. Болката по Македонија како поранешна бугарска територија одамна не е толку голема и актуелна, колку што сакаат да ја прикажат денешните националисти. Дури и најголемите од нив си имаат јасна претстава дека сегашното територијално статус кво е конечно и непроменливо. Останува само јазикот. [B]Наш е, велат тие, и само наш.
[/B]
Да, но тој разговорен и писмен македонски јазик не е мојот писмен и разговорен бугарски јазик. Се разбираме одлично, немаме потреба од преведувач, ниту ние кршиме јазик на македонски, ниту Македонците си кршат јазик кога зборуваат бугарски. Во последните 50 години се родени неколку генерации со македонска самосвест и колку и да ни е тешко, за нив сме Бугари. Треба да престанеме да гледаме на Македонија како на Мала Бугарија, треба да престанеме да се однесуваме како Мајка Русија кон своите помали словенски браќа. Има македонски Бугари, има бугарски Македонци, но има и македонски Македонци. И пред да викнеме дека царот е гол, да ги погледнеме наоколу своите срамни работи - нашите деца, за разлика од македонските, не ги знаат и не ги пеат не само нашите македонски песни, туку не знаат и не ги пејат ниту добруџанските, ниту родопските, ниту тракиските, ниту мизијските, ниту шопските песни.
итн.[/INDENT]
Освен ситните произволности во понатамошниот текст, се друго е отворање на процесот кој сите Бугари треба кај себе да си го отворат, а тоа е конечно демитологизирање на Македонија. Сакале ние или вие, како што вели Румен, ова е е една друга Македонија, различна од онаа во соништата и илузиите на бугарските националисти. Но, моето последно крупно несогласување со Румен е околу тоа да го закопаме. Не треба да го закопаме. Ќе се најде некој и ќе го откопа. Треба да се реши! Решението е во истото што и тој го направи: СООЧУВАЊЕ, ПРИЗНАНИЕ.
За да се оствари тоа треба деидеологизирање, деполитизирање. Толку. Ништо повеќе, ништо помалку.
Јас мислам дека Бугарите треба да се соочат со денешното постоење на посебен македонски јазик, а Македонците треба да се соочат со тоа што во минатото сите денешни бугарски и македонски дијалекти претставувале еден јазик, кој се нарекувал бугарски јазик и во Македонија и во Бугарија.
Создавањето на на два возли /по Мисирков/ - бугарски литературен јазик и македонски литературен јазик создава претпоставки за поделба на дијалектите.
Оние дијалекти кои се под влијание на МЛЈ се разликуваат од оние кои се под влијание на БЛЈ.
Треба да одбележам дека дијалектите во Пиринска Македонија си останале бугарски, додека оние во Албанија и Северозападна Грција гравитираат околу МЛЈ.
|
|