Тука може да се продолжи со дискусијата околу овие термини, што беше започната во темата "'Врховен суд' за србизми и други јазични прашања".

Интересуваше ме какво значение се влага в термина "старомакедонски" и мисля, че Зографа даде най-близкото до моите представи обяснение:

(15-11-2012, 10:20 PM)Zoograf Wrote: Разликата се сводува на тоа колку долго се користи анахронизамот, за да истото покасно се користи како доказ за некаков екслузивитет или континуитет.

По тази логика след около 800-1000 години днешния македонски език ще е анахронизъм, "старомакедонски" ще има историческа логика и този термин ще има същото значение каквото има термина "старобългарски" за ръкописите от България, през 10-13 век.

Иванов, В.В.- руски академик от РАН, професор в Калифорнийския университет по славянски и източно европейски езици, лингвист, семиотик, антрополог:

Quote:Древнерусским этот язык называют потому, что восточные славяне, создав самостоятельное государство - Киевскую Русь, образовали единую древнерусскую народность. Из нее примерно в XIV-XV веках выделились три народности:
русская (или великорусская), украинская и белорусская.

"...Този език се нарича староруски (древноруски), защото източните славяни, създавайки самостоятелна държава - Киевска Русь, образували единна древноруска народност. От нея някъде в XIV-XV век се отделили три народности:
руска (или великоруска), украинска и белоруска."

Може ли някой да обясни какво влагате в термина " старомакедонски "? Досега не съм го срещал и искам да разбера за какъв език се говори. Руснака го е казал доста точно, но няма как да приложа това виждане за този термин.

(21-11-2012, 08:21 PM)MILKONTI Wrote: Може ли някой да обясни какво влагате в термина " старомакедонски "? Досега не съм го срещал и искам да разбера за какъв език се говори. Руснака го е казал доста точно, но няма как да приложа това виждане за този термин.

И аз това попитах, но явно никой не знае нито какъв език е това, нито кой народ го е говорил. Обясненията "предшественика на съвременния македонски език", "езика на книгите намерени в Македония от Средновековието като История Славенобългарская"...
никак не ми се вързват с фактите и логиката.

Quote:И аз това попитах, но явно никой не знае нито какъв език е това, нито кой народ го е говорил. Обясненията "предшественика на съвременния македонски език", "езика на книгите намерени в Македония от Средновековието като История Славенобългарская"...
никак не ми се вързват с фактите и логиката.

Реших да освежа познанията си от училище и отделих време да прегледам какво пише за църковнославянския и редакциите му, но не във форуми, а в достъпната в интеренет литература и убедено мога да кажа, че той не е прекия предшественик нито на българския, нито на македонския. Да, предшественик им е, но далечен. И на двата езика пряк предшественик е новобългарския от 19-20 век като българския стъпва източнобългарските говори, но не изключва и взема и доса лексика от западните. По мое впечатление са изключени някои фонетични особености и малка част от лексиката. За разлика от това при нарочната кодификация на македонския се вземат диалекти, които бих поспорил че са централни за географска Македония, но дори и да се приеме, че са такива, това е последвано от изключване на отличителните черти на диалектите източно и южно от линията Велес - Битоля. Впрочем голяма част от тези диалекти притежават черти на източнобългарски говори. Смятам, че е безпредметно да говоря за ятова граница и преход на голяма носовка, но това са важни фонетични маркери, които не преминават по границата между географска Македония и България и не очертават два отделни езика или групи от диалекти. Пряк предшественик на новобългарския е среднобългарския, който е различен от църковнославянския в различните му редакции (българска, руска, сръбска). За любителите лингвисти от Македония мога да кажа, че основния извор на среднобългарския са Влахо-българскитe грамоти -
http://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%92%D0%B...1%82%D0%B8
голям изследовател на които е българинът от Щип Любомир Милетич.

Medieval Macedonia?

Exhibition in Brussels of so-called Macedonian Manuscripts is met with uproar

The republic of Macedonia is on of the odd results of the break-up of former Yugoslavia. Officially it was recognised by UN 1993 under the provisional reference of the Former Yugoslav Republic of Macedonia, sometimes abbreviated as FYROM. Macedonia is a member of the Council of Europe. Further, since December 2005 it has also been a candidate for joining the European Union and has applied for NATO membership.

However the use of the epithet “Macedonia” has consistently met with opposition from the surrounding countries – as Macedonia is also the name of a wider region, transgressing the current national borders, which were the result of the civil war in Balkan.

One of the thorny issues has to do with the question of whether there exists such a thing as a distinct Macedonian language and culture; a question of paramount importance for Balkan people who insist of their different national identities as respectively Serbians, Albanians, Bulgarians etc. as well as for the Greeks, which in the North encompasses a region simply called Macedonia.

From a scientific perspective there is no doubt that it pays off to regard nationalities as “Imagined Communities” (as famously phrased by Benedict Anderson”).

However, from a popular and political point of perspective such grandiose and sweeping ideas do not seem to have taken hold of the Macedonian imagination. Instead a very conscious effort is constantly being made to develop a specific Macedonian culture and identity in this small landlocked Balkan nation and to market it in a global and European context. All in order to secure a future official recognition in the EU and the “right” to market the nation under the name “Macedonia”.

One of the building blocks in this endeavour is the idea that there exists a special Macedonian alphabet as well as language. Central to this effort was the work of Mirsikov, a linguist and dialectologist, who in the beginning of the 20th century wrote extensively about the Macedonian language, as it was spoken in the valleys of present Macedonia. Misirkov – although a controversial figure – is regarded as a national hero in FYROM. However most agree that this was a very inventive example of what in a scientific context might be classified as “an invention of tradition”.

Nevertheless Macedonia has succeeded in bringing this matter to the public agenda by contributing to an exhibition in Brussels of the so-called “Macedonian Medieval Manuscript Richness”; exactly how this has come about is naturally a well-kept secret in the scientific community studying these manuscripts and whishing to make the public aware of them ( in themselves and apart from the controversy they are of course quite interesting).

Nay says the Bulgarians – such a “thing” as a “medieval Macedonian manuscript” does not exist. The manuscripts, which will be showcased, are in fact nothing but Bulgarian, claims Bulgarian Politicians and historians. According to some Bulgarians this is nothing but a “Cultural Theft”. As opposed to this politicians and historians from Skopje are pushing ahead with the exhibition as a pars pro toto of claiming the existence of a “Medieval Macedonia”, issuing statements from the The Council for Macedonian Language, which vigorously tries to countermand the official opposition of the Bulgarian government voiced through its embassy in Brussels.

The exhibition will be showcased at the Royal Museum Mariemont in Brussels in October. Already the controversy has engendered a change in the exposition, which as of the 30th of August has been entitled a very bland “Traditions d’Ecriture” instead of the original title “Manuscrits macédoniens du XIII au XIXe siècle”. This has been followed up by an even more bland and non-controversial introductory politically cleansed text – so far not translated into English. According to this the exhibition will showcase 31 church manuscripts from Skopje, chosen among the collection of 270 old manuscripts.

Don’t say medieval history and studies has no importance!

Traditions d’Ecriture
Musée royal de Mariemont
Chausée de Mariemont
Brussels
10.10.2012-25.12.2012

http://medievalhistories.com/medieval-macedonia/

Израза " Medieval Macedonia " за мен е непознат, не съм го срещал в никой извор. Знам за провинция Македония през средновековието, но тя е в района на Адрианопол. От там е родом Василии Българоубиец ( да го е..)

(24-11-2012, 04:25 PM)MILKONTI Wrote: Израза " Medieval Macedonia " за мен е непознат, не съм го срещал в никой извор. Знам за провинция Македония през средновековието, но тя е в района на Адрианопол. От там е родом Василии Българоубиец ( да го е..)

Непознат ти е оти го имаш напишано грешно, се пише MADEVEL MACADENIA. Сега познато ти е?

(18-11-2012, 05:14 PM)Han Solo Wrote: Интересуваше ме какво значение се влага в термина "старомакедонски" и мисля, че Зографа даде най-близкото до моите представи обяснение:

(15-11-2012, 10:20 PM)Zoograf Wrote: Разликата се сводува на тоа колку долго се користи анахронизамот, за да истото покасно се користи како доказ за некаков екслузивитет или континуитет.

По тази логика след около 800-1000 години днешния македонски език ще е анахронизъм, "старомакедонски" ще има историческа логика и този термин ще има същото значение каквото има термина "старобългарски" за ръкописите от България, през 10-13 век.

Може и така да се размислува, само пар работи - една не толку важна, а тоа дека светот и времето не се линеарни - т.е. знаењето (knowledge) се дуплира секои 10 години, светското население секои 50-60 години, она што се случило пред една година е генерално многу поважно од што се случило пред 30 години итн. Со други зборови, нема потреба да се чека 800-1000 години, посебно што анахронизам денес пак ќе биде анахронизам за 10,000 години....
Од друга страна, ова е поважно, дури и да помини 1,000 години, не верувам дека старомакедонски( како и старобугарскиот) ќе бидат нешто повеќе од маргинални термини.
Со тоа што, за разлика од старобугарски кој изгледа се користи речиси исклучиво во Бугарија, ‘старомакедонски‘ не се користи општо во Македонија (барем засега). Напротив, се оди до швајцарска прецизност, на пример, кај Коневски не е само, туку така старословенски, туку ‘кирилометодиевскиот јазик‘, итн...

(15-11-2012, 10:20 PM)Zoograf Wrote: Може и така да се размислува, само пар работи - една не толку важна, а тоа дека светот и времето не се линеарни - т.е. знаењето (knowledge) се дуплира секои 10 години, светското население секои 50-60 години, она што се случило пред една година е генерално многу поважно од што се случило пред 30 години итн. Со други зборови, нема потреба да се чека 800-1000 години, посебно што анахронизам денес пак ќе биде анахронизам за 10,000 години....

Така е, количеството на информацията/знанието днес нараства много бързо и промените тук са революционни, което не може да се каже за езика. Затова днешните думи няма да бъдат анахронизми нито след 10 години, нито след 20, нито след 30 години...

(15-11-2012, 10:20 PM)Zoograf Wrote: Со тоа што, за разлика од старобугарски кој изгледа се користи речиси исклучиво во Бугарија, ‘старомакедонски‘ не се користи општо во Македонија (барем засега). Напротив, се оди до швајцарска прецизност, на пример, кај Коневски не е само, туку така старословенски, туку ‘кирилометодиевскиот јазик‘, итн...

Изглежда "старобългарски" се користи повече в Русия, отколкото в България. Се користи и почти навсякъде, не знам защо реши, че в България само?
Примерно в енциклопедия Британика:

The spread of Christianity was facilitated by the work of Saints Cyril and Methodius, who had invented an alphabet in which to write the Slavic language (known as Old Church Slavonic or Old Bulgarian) and almost completed the translation of the Bible (most parts of both the Old and the New Testament) into the vernacular of the land.

The history of Bulgarian is divided into three periods: (1) Old Bulgarian, 9th–11th century (for those who adopt the view that Old Church Slavonic is based on Old Bulgarian); (2) Middle Bulgarian, 12th–16th century; and (3) Modern Bulgarian, from the 16th century to the present. The loss of cases in the noun, as well as many other linguistic changes, took place during the Middle...


За швейцарската прецизност на Коневски какво да ти кажа... Фатаморгана ала-бали-стики и игра на думи, за да не се признае на какъв език са писани богослужебните книги за българските църкви и за българските боляри, в българската държава.
Да се твърди, че в различните славянски държави примерно след 12 век се говорело и пишело на Кирило-Методиевски език, за мен е смешно, защото се отричат разликите.

From these local variants of Old Church Slavonic that are preserved in the manuscripts of the 10th–12th centuries, one should distinguish the later local Church Slavonic languages (Russian, with its variants; Middle Bulgarian; Serbian, which in the 18th century was replaced in Serbia by the Russian variant; Croatian; and the Romanian variant of Church Slavonic, which was used as a literary and church language in Romania from the 14th to the 18th century). From the linguistic point of view, these later Church Slavonic literary languages differ from the earlier varieties chiefly in their systems of vowels; the early nasalized vowels were replaced by different later reflexes, and the reduced vowels (yers), with the exception of those followed by a syllable containing another yer, were generally lost. These changes in the sound pattern were accompanied by a number of culturally determined changes in vocabulary.

(29-11-2012, 04:47 AM)Zoograf Wrote: Со тоа што, за разлика од старобугарски кој изгледа се користи речиси исклучиво во Бугарија, ‘старомакедонски‘ не се користи општо во Македонија (барем засега). Напротив, се оди до швајцарска прецизност...

Ти виждаш ли изобщо какво сравняваш??? Все едно аз да кажа,че за разлика от африканския слон, който се среща изключително само в Африка, в Азия има и много други животни.

А това за Блажо Швейцарецот беше много мило наистина!

(29-11-2012, 06:10 PM)Han Solo Wrote: Изглежда "старобългарски" се користи повече в Русия, отколкото в България.

Google search Russian language only:
староболгарский язык 12,200 0.48%
Старославянский язык 2,060,000 81.08%
Церковнославянский язык 467,000 18.38%
старомакедонский язык 1,590 0.06%

Bulgarian language only:

Старобългарски език 119,000 70.35%
старославянски език 28,500 16.85%
Църковнославянски език 15,700 9.28%
Старомакедонски език 5,950 3.52%


Дали сега е појасно кој изрази се маргинални а кој не се?

Интересното е, че руската наука използва понятията "среднеболгарский язык" и "новоболгарский язык", но някак си избягва да нарича това, което е било преди тях "староболгарский язык" или "древнеболгарский язык".

(29-11-2012, 11:39 PM)Zoograf Wrote:

(29-11-2012, 06:10 PM)Han Solo Wrote: Изглежда "старобългарски" се користи повече в Русия, отколкото в България.

Google search Russian language only:
староболгарский язык 12,200 0.48%
Старославянский язык 2,060,000 81.08%
Церковнославянский язык 467,000 18.38%
старомакедонский язык 1,590 0.06%

Bulgarian language only:

Старобългарски език 119,000 70.35%
старославянски език 28,500 16.85%
Църковнославянски език 15,700 9.28%
Старомакедонски език 5,950 3.52%


Дали сега е појасно кој изрази се маргинални а кој не се?

ОК. Маргинални са, но не е така, както беше казано, че терминът старобългарски се използвал само в България, а терминът старомакедонски бил измислен извън Балканите и почти не се ползвал в Македония. Да не отварям сега съчиненията на МАНУ, да видиш, че не е така.

Quote:ТРИТЕ ВИЛАЕТИ НА МАКЕДОНИЈА: КОСОВСКИОТ, БИТОЛСКИОТ И СОЛУНСКИОТ

(Преземено од весник "Вечер")

Не е безначајно учеството на Самуиловиот Охрид во процесот на покрстувањето на Киевска Русија и улогата на Охридската архиепископија во ширењето на словенската писменост и христијанска култура - се до 1037 година кога руските епархии беа исклучени од Македонската и приклучени под јуриздикција на Цариградската црква.
Впрочем, за тие врски и односи сведочи и четвртата сопруга на кнезот Владимир земена од Самуиловиот царски двор, чии два сина Борис и Глеб станаа првите национални светци во Руската православна црква, а десната апсида со 25 “македонски светители” во Кириловската црква во Киев и денеска се вика “Македонскии зал”. Сето тоа покажува дека старомакедонската словенска писменост и култура имала историски импулс за писменоста, литературата и христијанската култура на источните Словени што континуирано се рефлектира се до XII век, при што посебно место и улога имаат атонските манастири, додека веќе од XIII век имено од Исток се враќа процесот на словенскиот Југ, кога започнува и источнословенското подолготрајно и повеќестрано културно влијание и на македонските простори.

Народниот македонски јазик

Иако старомакедонскиот црковнословенизиран литературен јазик (главно со рускословенската азбука) ја зачувува својата функција во писменоста (особено по црквите и манастирите) во Македонија се до XIX век, паралелно (уште по појавата на македонската рецензија) се развива усната литературна продукција, па и писмената традиција на народниот јазик. Тоа беше еден византиско-словенски литературно-естетски комплексен систем што во знатна мера се разликуваше од западнословенскиот и западноевропскиот римокатолички литературно-естетски систем. Народниот македонски јазик одново влегува во пишаната литературна реч главно од XVI век, по преводот од грчки на зборникот “Сокровиште” од Дамаскин Студит, по што и целата богата литературна продукција на јазик близок до народскиот беше наречена дамаскинарска литература. Беа создадени и книжевно-препишувачки центри и “школи” (Лесновската, Слепченската и др.) што ја култивираа црковно-словенската писменост. Цели осум века, се до 1767 година, токму автокефалната Охридска архиеископија (иако често со архиепископи етнички Грци) го зачува народното единство и континуитетот на словенската писменост и култура. И во целиот тој период македонската литература претставуваше интегрален дел и на словенско-православната култура, заедно со бугарската, српската, црногорската, руската, украинската и белоруската.

http://www.narodnavolja.com/articles2012/12/txt10.asp

Дребни работи като това, че всъщност четвъртата съпруга на руския княз Владимир е била българка, Шапкарев е издал учебници на български език и още десетки други "неточности" в свободните съчиненения на академика, изобщо не ме учудват. Изумява ме категоричността и свободата, с която автора използва понятието "старомакедонски език" и съдържанието, което влага в него. Не знам как е възможно този човек да има титлата академик и да ръководи МАНУ.

Важно е,че:

Quote:се развива усната литературна продукција, па и писмената традиција на народниот јазик

Некой може ли да ми обясни по-просто какво всъщност значи това?Как по дяволите са разбрали,че

Quote:се развива усната литературна продукција

?

(04-12-2012, 03:37 PM)Han Solo Wrote:

Quote:ТРИТЕ ВИЛАЕТИ НА МАКЕДОНИЈА: КОСОВСКИОТ, БИТОЛСКИОТ И СОЛУНСКИОТ

(Преземено од весник "Вечер")

Не е безначајно учеството на Самуиловиот Охрид во процесот на покрстувањето на Киевска Русија и улогата на Охридската архиепископија во ширењето на словенската писменост и христијанска култура - се до 1037 година кога руските епархии беа исклучени од Македонската и приклучени под јуриздикција на Цариградската црква.
Впрочем, за тие врски и односи сведочи и четвртата сопруга на кнезот Владимир земена од Самуиловиот царски двор, чии два сина Борис и Глеб станаа првите национални светци во Руската православна црква, а десната апсида со 25 “македонски светители” во Кириловската црква во Киев и денеска се вика “Македонскии зал”. Сето тоа покажува дека старомакедонската словенска писменост и култура имала историски импулс за писменоста, литературата и христијанската култура на источните Словени што континуирано се рефлектира се до XII век, при што посебно место и улога имаат атонските манастири, додека веќе од XIII век имено од Исток се враќа процесот на словенскиот Југ, кога започнува и источнословенското подолготрајно и повеќестрано културно влијание и на македонските простори.

Народниот македонски јазик

Иако старомакедонскиот црковнословенизиран литературен јазик (главно со рускословенската азбука) ја зачувува својата функција во писменоста (особено по црквите и манастирите) во Македонија се до XIX век, паралелно (уште по појавата на македонската рецензија) се развива усната литературна продукција, па и писмената традиција на народниот јазик. Тоа беше еден византиско-словенски литературно-естетски комплексен систем што во знатна мера се разликуваше од западнословенскиот и западноевропскиот римокатолички литературно-естетски систем. Народниот македонски јазик одново влегува во пишаната литературна реч главно од XVI век, по преводот од грчки на зборникот “Сокровиште” од Дамаскин Студит, по што и целата богата литературна продукција на јазик близок до народскиот беше наречена дамаскинарска литература. Беа создадени и книжевно-препишувачки центри и “школи” (Лесновската, Слепченската и др.) што ја култивираа црковно-словенската писменост. Цели осум века, се до 1767 година, токму автокефалната Охридска архиеископија (иако често со архиепископи етнички Грци) го зачува народното единство и континуитетот на словенската писменост и култура. И во целиот тој период македонската литература претставуваше интегрален дел и на словенско-православната култура, заедно со бугарската, српската, црногорската, руската, украинската и белоруската.

http://www.narodnavolja.com/articles2012/12/txt10.asp

Дребни работи като това, че всъщност четвъртата съпруга на руския княз Владимир е била българка, Шапкарев е издал учебници на български език и още десетки други "неточности" в свободните съчиненения на академика, изобщо не ме учудват. Изумява ме категоричността и свободата, с която автора използва понятието "старомакедонски език" и съдържанието, което влага в него. Не знам как е възможно този човек да има титлата академик и да ръководи МАНУ.

Еми, така било во комунизмот. Се работи за академикот Блаже Ристески, кој сега е на тапет на Комисијата за лустрација. Неговот кодно име е Фолклорист. Баш денеска Комисијата ке го разгледува неговот досие и досиеја за уште 4 академика. Од таков, за сега потенцијален, соработник на службите очекуваш академска објективност и доблест? Што му кажала УДБ-а , тоа пишувал.

(04-12-2012, 03:37 PM)Han Solo Wrote:

Quote:ТРИТЕ ВИЛАЕТИ НА МАКЕДОНИЈА: КОСОВСКИОТ, БИТОЛСКИОТ И СОЛУНСКИОТ

(Преземено од весник "Вечер")

Не е безначајно учеството на Самуиловиот Охрид во процесот на покрстувањето на Киевска Русија и улогата на Охридската архиепископија во ширењето на словенската писменост и христијанска култура - се до 1037 година кога руските епархии беа исклучени од Македонската и приклучени под јуриздикција на Цариградската црква.
Впрочем, за тие врски и односи сведочи и четвртата сопруга на кнезот Владимир земена од Самуиловиот царски двор, чии два сина Борис и Глеб станаа првите национални светци во Руската православна црква, а десната апсида со 25 “македонски светители” во Кириловската црква во Киев и денеска се вика “Македонскии зал”. Сето тоа покажува дека старомакедонската словенска писменост и култура имала историски импулс за писменоста, литературата и христијанската култура на источните Словени што континуирано се рефлектира се до XII век, при што посебно место и улога имаат атонските манастири, додека веќе од XIII век имено од Исток се враќа процесот на словенскиот Југ, кога започнува и источнословенското подолготрајно и повеќестрано културно влијание и на македонските простори.

Народниот македонски јазик

Иако старомакедонскиот црковнословенизиран литературен јазик (главно со рускословенската азбука) ја зачувува својата функција во писменоста (особено по црквите и манастирите) во Македонија се до XIX век, паралелно (уште по појавата на македонската рецензија) се развива усната литературна продукција, па и писмената традиција на народниот јазик. Тоа беше еден византиско-словенски литературно-естетски комплексен систем што во знатна мера се разликуваше од западнословенскиот и западноевропскиот римокатолички литературно-естетски систем. Народниот македонски јазик одново влегува во пишаната литературна реч главно од XVI век, по преводот од грчки на зборникот “Сокровиште” од Дамаскин Студит, по што и целата богата литературна продукција на јазик близок до народскиот беше наречена дамаскинарска литература. Беа создадени и книжевно-препишувачки центри и “школи” (Лесновската, Слепченската и др.) што ја култивираа црковно-словенската писменост. Цели осум века, се до 1767 година, токму автокефалната Охридска архиеископија (иако често со архиепископи етнички Грци) го зачува народното единство и континуитетот на словенската писменост и култура. И во целиот тој период македонската литература претставуваше интегрален дел и на словенско-православната култура, заедно со бугарската, српската, црногорската, руската, украинската и белоруската.

http://www.narodnavolja.com/articles2012/12/txt10.asp

Дребни работи като това, че всъщност четвъртата съпруга на руския княз Владимир е била българка, Шапкарев е издал учебници на български език и още десетки други "неточности" в свободните съчиненения на академика, изобщо не ме учудват. Изумява ме категоричността и свободата, с която автора използва понятието "старомакедонски език" и съдържанието, което влага в него. Не знам как е възможно този човек да има титлата академик и да ръководи МАНУ.

И повторно инсистирање на имиња и термини.
Но ајде кога станува збор за Владимир, еве линк до вики
http://en.wikipedia.org/wiki/Vladimir_the_Great

Значи владател на Киевската Русија. Киев и околната територија која денеска се вика Украина и во него живеат Украинци.

Потрошил многу енергија во борба против Бугарите. Тие Бугари денеска (не тогаш) се нарекуваат Волшки Бугари.

Исто се борел против Хрватите - ама не оние од Балканот, туку оние од Украина. Тие Хрвати ги викаме денеска бели Хрвати.

Го има спасено Василије кој бил римски (ромејски) цар. Тоа царство го викаме денеска византиско.

Спасот бил така што му пратил елитни 6,000 Варјаги да ја загуши побуната во царството му. За возврат се оженил со сестра му Ана. И Васил и Ана се од ткн. ‘македонска‘ династија. Тоа пак доаѓа од тема Македонија која е околу Одрин. Таа територија денеска припаѓа воглавно на она што денес се вика Тракоја.

А пак во денешната Бугарија ќе исчезнеше терминот Бугарија и ќе се заменеше со Загора да не беше Македонија, која пак се наоѓа во доста карти како Бугарија, за разлика од денешна Бугарија (тврдењето дека Бугарското име во Бугарија речиси исчезна не е мое, тука на некои од бугарите кои пишуваа во котле)

Итн, итн, кога станува збор за сите термини ќе се најде објаснување, само старомакедонски да не се употребува, бидејки е многу ненаучно, а кога станува збор за идентитетот на народот и елитата во Македонија, нема тука сомнеж се е јасно и нема потреба за објаснувања, ситуацијата била замрзната пред 12 векови, нема никаква динамика се до 20 век кога Комитерна, Срби итн направиле голем пресврт...

Патем, малку оф топик, кога се спомна за Самоил, Охрид, Владимир и жена му - Варјазите имаат голем придонес на рушењето на Самоиловото царство. Тоа е признаето на пример кога Охрид паѓа во 1018, Василија ги дели плениците на 3 дела - третина за него, третина за Варјазите а третина за остатокот на војската.

Зографе, как в цялата тази история, която преразказа и с която донякъде съм съгласен, виждаш да се вместват фантазиите на Б. Ристовски за "македонската църква" и руските епархии, които били "приключени към нея"?

Какъв е този старомакедонски език, който се говорел в България и за който никой друг историк не е чувал?

По силата на коя логика и въз основа на кой извор, майката на Борис и Глеб от текста на БР е от Самуиловия двор и коя е тая Македония, която имала "улога" за описменяването на Русия?
В "Повесть Временных лет" пише само: "от болгарыни - Бориса и Глеба"
Толкова! Само този извор има някаква връзка с произхода на майката на първите руски светци от Балканите. Няма никакъв Охрид, македонска църква и другите подобни измислици на БР... Руските хипотези за произхода й са 3: че е била българка, прабългарка, гъркиня.

И как да си затворим очите, да се направим на слепи и да забравим, че Шапкарев е писал Българска граматика и български учебници и да я наречем Македонска граматика и македонски учебници?

И така нататък... Ако историята се пишеше, както го прави БР, с НУЛА извори и факти, а само фантазии, не знам докъде щяхме да стигнем.